Moet Oisterwijk illegale huisvesting arbeidsmigranten oplossen?

16 mei 2020

Het college van B&W stelt voor om onderzoek te doen naar huisvesting van arbeidsmigranten in Oisterwijk. Door de relatief grote hoeveelheid arbeiders in de regio en het tekort aan huisvesting, verblijven veel migranten noodgedwongen illegaal in recreatieparken en deelwoningen. Of er geld wordt vrijgegeven voor dit onderzoek, wordt op 18 mei in de raadsvergadering besproken.

door Stephen Bell en Inge Dekker – PIT Onderzoek

Arbeidsmigranten zijn hard nodig voor Oisterwijkse ondernemers, zo stelt de notitie van het college. Volgens afspraken met Hart van Brabant heeft Oisterwijk de verantwoordelijkheid voor 2% van de huisvesting van arbeidsmigranten in de regio. Dat betekende volgens de schatting in 2017 maximaal 62 plaatsen voor kort en tijdelijk verblijf (tot 3 jaar) voor de periode van 2020-2025. Deze cijfers blijken nu volgens het college achterhaald. Naar schatting verblijven momenteel 400 à 800 arbeidsmigranten illegaal in Oisterwijk, in bijvoorbeeld recreatiewoningen of ze delen een woonhuis. Oisterwijk lijkt met haar 17 recreatieparken extra vatbaar voor de toestroom van arbeidsmigranten. Maar niet-recreatief verblijf op een park is in strijd met het bestemmingsplan. Het delen van een woonhuis met mensen die niet behoren tot één gezin, is in Oisterwijk ook niet toegestaan. Wat wel kan, is een uitzondering aanvragen bij de gemeente. Ondernemers in Oisterwijk huisvesten momenteel, via de uitzonderingsregeling, 23 arbeidsmigranten. Er lopen nog twee aanvragen bij de gemeente voor in totaal 40 personen. Oisterwijk lijkt dus al aardig op weg om aan de regionale afspraken te voldoen. Maar wat is de waarde van deze afspraken als er honderden arbeiders tussen wal en schip belanden? Moeten andere gemeenten niet bijspringen aangezien deze arbeiders in de regio werken en niet alleen in Oisterwijk?

Onderzoeksvoorstel

Het college stelt voor om een uitgebreid onderzoek te doen in Oisterwijk om tot beleid voor huisvestingsmogelijkheden te komen. Daarmee ontstaan voldoende legale alternatieven om een einde te maken aan illegale bewoning. Daarnaast zou het onderzoek bijdragen aan sociaal draagvlak voor het gevoelige onderwerp. Tijdens een raadsplein in februari uitte een inwoner zorgen omtrent veiligheid, handhaving en of er geen te hoge concentratie arbeidsmigranten bij elkaar komen te wonen. In andere gemeenten zijn die alternatieven er al wel. Waalwijk heeft bijvoorbeeld sinds de zomer van 2018 een ‘labour hotel’ met 100 appartementen en 50 studio’s op een industrieterrein. Naar verwachting wordt in oktober dit jaar nog zo’n campus opgeleverd met 400 plaatsen. Daarnaast heeft de gemeente handhaving opgeschaald voor illegale bewoning. Er zijn meerdere voorbeelden en ervaringen bij andere gemeenten, moet Oisterwijk dan wel zelf het wiel opnieuw uitvinden? En moet het uitbesteed worden aan een externe partij? Op 18 mei gaan de politici in de raad digitaal over dit onderwerp vergaderen.

 Financiën

Is dit nieuwe voorstel van het college wel getoetst aan de drie o’s van de Taskforce – onvermijdbaar, onuitstelbaar en onvoorzien? Dat is ingevoerd om de financiële situatie van Oisterwijk weer op orde te krijgen. Een externe projectleider zou ongeveer een jaar, één à anderhalve dag per week onderzoek doen. Dit onderzoek moet naar schatting € 65.000 kosten. Het voorstel van het college is om dit bedrag uit een nog ongebruikt budget van €100.000 te halen, welke bedoelt was voor de stimulering van doorstroming van sociale huurwoningen. Op de vraag of deze budgetbeperking geen gevolgen heeft voor andere inwoners en hun kansen op de woningmarkt, vertelde de woordvoerder ons: “De gemeenteraad heeft nog geen besluit genomen over het raadsvoorstel. Er is dus nog geen geld vrij gemaakt voor het beleid huisvesting arbeidsmigranten. Aangezien er geen nog geen budget is vrijgemaakt, kan dit ook niet ten koste gaan van andere budgetten.” Gezien het feit dat prioritering van budget een belangrijke taak is van de raad, is het echter noodzakelijk om de gevolgen van deze budgetbeperking in de afweging mee te kunnen nemen.